Kawa w domu: dar od Dawida

Historia kawy jest fascynująca i pełna legend. Pochodzenie nazwy jest niepewne: według niektórych osób, nazwa pochodzi z Kaffy płaskowyżu w Etiopii, w okolicy gdzie znajduje się plantacja Coffea. Inni przypisują termin kawę do tureckiego słowa „Kahve” co z kolei pochodzi od arabskiego słowa Qahwa. Istnieją dowody, że kawa była już znana w czasach starożytnych, na przykład, Biblia wspomina o niej w pierwszej Księgi Królów. David wnosi "prażone ziarna" jako dar ustępstw, które były niczym więcej niż ziarnem kawy.

Również legenda twierdzi, że mnich z klasztoru w Jemenie Chehodet używał napoju przygotowanego z „jagód” w celu braku potrzeby snu by móc się dłużej modlić: ideę dostał od pasterza o imieniu Kaldi, który zauważył, że jego zwierzęta były bardziej żywsze po zjedzeniu tych jagód. Nawet Mohammed, nagle wyszedł ze śpiączki po przetestowaniu pozytywnego wpływu napoju: dzięki czarnemu eliksirowi wysłanemu od Bogiem przez Archanioła Gabriela, Mohammed odzyskał siły
i zdrowie i udaj się "rozkulbaczać 40 jeźdźców”.

Od XV wieku, popularność kawy zaczyna się rozprzestrzeniać, i pojawiają się pierwsze naukowe prace nad jej leczniczymi właściwości. Na przykład, Awicenna, słynny lekarz arabski, określa kawę jako lek.

Napój rozpowszechnia się poza granice arabskie. Od XVI wieku, kawa zaczyna być eksportowana na Zachód. Ponadto, biorąc pod uwagę rosnący popyt i wysokie opodatkowanie, podnoszące cenę kawy w górę, kawa zostaje zasiana w innych częściach świata. Holendrzy zaczynają rozwijać ją w Javie, Francuzi na Martynice i w Indiach Zachodnich, rząd angielski, hiszpański i portugalski w Afryce, Azji i Ameryce. Wreszcie, dzięki pielgrzymowi, który udał się do Mekki i ukradł siedem nasion kawy, które przywiózł do domu, kawa rozpowszechnia się w Indiach